Het is kennelijk hoogtijd dat ik ga schrijven. Zo kan ik ruimte geven aan wat ik innerlijk beleef. Op dit moment is dat innerlijke leven qua accent veranderd. Veelal gaat en ging het over wat je doet. Wat je creëert. Wolwezens maken- in mijn geval. Kunstenaar zijn. Sinds vorige week heeft er een nadruk verschuiving plaats gevonden. Ik merkte dat Wolwezens maken niet hoofdzakelijk mij vervullen kan. Die ontdekking kon ik doen doordat het meivakantie was en ik mijn taak thuis als moeder op me nam. Wanneer mijn artistieke handen rusten neemt mijn denken het over. Ons denken heeft een scheppende kracht. Dat is onze oorspronkelijke kracht die we vergeten zijn en die door aardse machten bewust is verduisterd. Ons denken vandaag de dag heeft vooral het allerdaagse zintuigelijke karakter; piekeren en/of praktisch van aard. Dat laatste is soms ook nodig, we leven nu eenmaal in de materie en hebben daar ook op praktische wijze onze inspanningen te leveren. Huishoudelijke taken bijvoorbeeld en andere taken binnen en buitenshuis. Scheppend denken is vanuit een zuiver Zijn 'kauwen' op vraagstukken of raadselen die filosofisch, wetenschappelijk of spiritueel van karakter zijn. Wanneer je dat doet kun je tot inzicht en wijsheid komen. Zo houd ik er al geruime tijd van om geesteswetenschap van Rudolf Steiner tot me te nemen. Dat doe ik sinds een maand of wat via Mieke Mosmullers' boeken*. Daarnaast lees ik ook, wat voorbij kan komen via sociale media of (De Andere) krant. Zo onstaat er bijna dagelijks één of meerdere vraagstukken waar ik me in kan onderdompelen om tot opheldering te komen. Naast vraagstukken buiten mij zijn er ook innerlijke vraagstukken die vragen om reflectie. Het inzicht dat Wolwezens maken mij niet alle dagen tot leven wekt, maar dat tot woord komen van wat er innerlijk in mij leeft dat wel kan doen, liet mij beseffen dat mijn innerlijke leven mijn leven ís. Dat is mijn kern. Mijn ware wezen. En eigenlijk... is dat niet logisch? Eerst de binnenzijde, het ken uzelve, alvorens je naar buiten kunt treden. Eerst wil ik zuiver en bewust worden en dan kan ik het Licht in mij ontvangen. (En in wezen hebben we allemaal dat licht in ons reeds ontvangen, maar je zult daar eerst bewust van moeten worden en daarbij is een ieder vrij dat Licht wel of niet te aanvaarden).

Beste lezer,

Het is kennelijk hoogtijd dat ik ga schrijven. Zo kan ik ruimte geven aan wat ik innerlijk beleef. Op dit moment is dat innerlijke leven qua accent veranderd. Veelal gaat en ging het over wat je doet. Wat je creëert. Wolwezens maken- in mijn geval. Kunstenaar zijn. Sinds vorige week heeft er een nadruk verschuiving plaats gevonden. Ik merkte dat Wolwezens maken niet hoofdzakelijk mij vervullen kan. Die ontdekking kon ik doen doordat het meivakantie was en ik mijn taak thuis als moeder op me nam. Wanneer mijn artistieke handen rusten neemt mijn denken het over. Ons denken heeft een scheppende kracht. Dat is onze oorspronkelijke kracht die we vergeten zijn en die door aardse machten bewust is verduisterd. Ons denken vandaag de dag heeft vooral het allerdaagse zintuigelijke karakter; piekeren en/of praktisch van aard. Dat laatste is soms ook nodig, we leven nu eenmaal in de materie en hebben daar ook op praktische wijze onze inspanningen te leveren. Huishoudelijke taken bijvoorbeeld en andere taken binnen en buitenshuis. Scheppend denken is vanuit een zuiver Zijn 'kauwen' op vraagstukken of raadselen die filosofisch, wetenschappelijk of spiritueel van karakter zijn. Wanneer je dat doet kun je tot inzicht en wijsheid komen. Zo houd ik er al geruime tijd van om geesteswetenschap van Rudolf Steiner tot me te nemen. Dat doe ik sinds een maand of wat via Mieke Mosmullers' boeken*. Daarnaast lees ik ook, wat voorbij kan komen via sociale media of (De Andere) krant. Zo onstaat er bijna dagelijks één of meerdere vraagstukken waar ik me in kan onderdompelen om tot opheldering te komen. Naast vraagstukken buiten mij zijn er ook innerlijke vraagstukken die vragen om reflectie. Het inzicht dat Wolwezens maken mij niet alle dagen tot leven wekt, maar dat tot woord komen van wat er innerlijk in mij leeft dat wel kan doen, liet mij beseffen dat mijn innerlijke leven mijn leven ís. Dat is mijn kern. Mijn ware wezen. En eigenlijk... is dat niet logisch? Eerst de binnenzijde, het ken uzelve, alvorens je naar buiten kunt treden. Eerst wil ik zuiver en bewust worden en dan kan ik het Licht in mij ontvangen. (En in wezen hebben we allemaal dat licht in ons reeds ontvangen, maar je zult daar eerst bewust van moeten worden en daarbij is een ieder vrij dat Licht wel of niet te aanvaarden).

Beste lezer,