In 2020 ben ik tijdens de zomervakantie lepels gaan maken. De jaren daarvoor had ik elke vakantie twee messen mee van Pfeil die ik misschien al wel 10 jaar geleden van mijn vader had gekregen, maar ik wist niet goed wat daarmee te maken.   
Mijn vader heeft gouden handen en doet op kunstzinnig gebied velerlei ambachten, onder andere stokken snijden. Stokken die je doen denken aan totempalen met motieven en gezichten ( ik wil altijd nog een foto maken ).

Houtsnijwerk is mij dus niet vreemd (zelfs mijn opa Emmens deed het!) En in 2020 toen deze wereld zo intens veranderde ontstond ( onbewust) de behoefte om lepels te gaan snijden. Daar stel ik dan geen vragen over aan mezelf, ik begin gewoon. Maar na een tijdje begint het toch te kriebelen om bewust te raken wat het snijden van een lepel te duiden heeft. 
En zoals bijna altijd was ik verrast met de uitkomst, want een lepel is een overlevingsmiddel. Je kunt jezelf er immers mee voeden ! 
Het vervaardigen ervan is voeding voor de ziel maar letterlijk is een lepel het eerste gereedschap wanneer een kind zelf leert eten en ook het laatste wanneer je oud bent en misschien wel gevoerd wordt. 
Het overleven in een tijd van veranderingen is voor mij de betekenis van mijn houtgesneden lepel. 

Na regelmatig eentje te hebben weggegeven ter geschenk of in mijn keuken er een aantal in gebruik genomen te hebben is het binnenkort tijd om ze ook aan te bieden in de webshop. 
Het is een langzaam proces en elke lepel zal anders zijn. 

Inmiddels ben ik ook met een mok begonnnen. 
Ik voelde de behoefte aan iets uitdiepen. Het uithollen is prettig maar ook hard werken en geeft alle tijd om je gedachten te vormen en diepgang te ervaren vanuit de ziel. 
Wie weet heb ik binnenkort ook een mok of kommetje in de shop. 

Ik voel me blij dat deze ambacht mijn leven verrijkt. Hout is voor mij net als wol een levend product. En sinds mijn opleiding docent beeldende kunst en vormgever is mijn liefde voor dit materiaal ontstaan. Wat een geluk dat ik van mezelf ruimte mag innemen voor deze ambacht. 

Alle liefs 

Natalie.